- ۰۹ فروردين ۹۲ ، ۱۵:۴۰
- ۰ نظر
من در سنگر هستم، در این خانه محقر، در این خانه فریاد و سکوت، فریاد عشق و سکوت، در این سرد و گرم، سردی زمستان و گرمی خون، در این خانه ی ساکن پرجنب وجوش، سکون در کنار رودخانه وهیجان قلب و شور شهادت، خانه ای نمناک و شیرین، کوچکی قبرو عظمت آسمان.
امشب پاس دارم ساعت یک و سی ونه دقیقه، چه شب باشکوهی است. من به یاد انس علی ابن ابی طالب با تاریکی شب و تنهایی او می افتم. او با آسمان پرستاره سخن می گفت . سر در چاه نخلستان می کرد و می گریست. در همین تاریکی شب علی برمی خاست و به نخلستان می رفت. فاطمه وضو می گرفت و پیامبر به سجده می رفت و حسن و حسین به عبادت می پرداختند. این خانه کوچک است. این سنگر، این گودی دل زمین، این گونی های بر هم تکیه داده شده، پر از حرف است.
فریاد است، غوغاست، صدای پرمحبت اصغر و حرف زدن آرام رضا و خوش زبانی منصور؛ بغض گلویم را گرفته است. قطرات اشکم هدیه تان باد. نهایی عمیق ترین لحظات زندگی یک انسان است.
خدایا این خانه ی کوچک را بر من مبارک گردان در این چند روز با خاک انس گرفته ام بوی خاک گرفته ام. حال می فهمم که علی ابن ابی طالب چگونه می فرماید: سجده ی نماز حرکت اول خم شدن روی مهر، این معنا را می دهد که خاک بوده ایم،حرکت دوم این معنا را می دهد که از خاک برخاسته ایم،متولد شده ایم. حرکت سوم رفتن دوباره به خاک، به این معناست که دوباره به خاک بر می گردیم، مرگ و حرکت چهارم به این معناست که دوباره زنده می شویم، حیات قیامت. اما در این سنگر همیشه در کنار خاکیم و خاک پناهگاهمان است درون سنگربا خود سخن می گویم راستی چه خوب است از این فرصت استفاده کنم و با قرآن آشنا شوم،آیات قرآن را بخوانم، حفظ کنم، و سپس زمزمه کنم وبعد شعار زندگی قرار دهم، باشد که این دل پر هیجان و تپش را آرامش دهد. و بعد با آن برای خود توشه سازم و توشه را راهی سفرم گردانم و در انتظار شهادت بمانم. آیات جهاد، تقوی، ایمان، ... همه را پیدا کنم و سنگر، کلاس درسم باشدو میعادگاه ملاقاتم با خدا شود. سنگر محرابم گردد، خانه امیدم شود وقبله دومم. از فردا حتما بیشتر قرآن خواهم خواند. در این خانه ی کوچک که انتخاب کرده ام روزها به گونه ای می گذرد وشبها به گونه ای دیگر. روزها در تنهایی با خود سخن می گویم و با دوستانم، درجمع. در لحظاتی که اسلحه را بر دوش دارم به فکر ذوالفقار می افتم؛ به فکر ابوذر و دست پرتوان او ... خدایا این اسلحه را در دست من به سرنوشت آن شمشیرها نزدیک گردان...
