- ۱۰ شهریور ۹۵ ، ۲۰:۰۵
- ۵ نظر
«... عباس به آب نگریست . در آب حسین بود.
موج ها در حرکت خویش، حسین مے نگاشتند. صدای
موج ، حسین بود . به خویش برگشت و در خویش جز
حسین ندید و ... حسین تشنه بود .
آب بنوش عباس !
آب خنک و زلال و گوارا با عباس سخن می گفت .
دست رشید عباس در آب رفت . نوازش آب با دست هاے
تشنه و جان تشنه تر چه می کند . قطره هاے عزیز از کف
مے چکید . آب را بالا آورد تا فضای دهان رسید . نسیم
خنک چهره ے عباس را مے نواخت .
ساقے بنوش،گوارایت باد .
باز در موج ولوله افتاد.حسین ، حسین،حسین»
