امروز ساعت شش و نیم صبح با اضطراب از خواب بیدار شدم و ده دقیقه بعد خبردار شدیم که دزد هر چی توی ماشین بوده بیرون ریخته و چند چیز را دزدیده است حالم پریشان شد و بعد مدتی خداراشکر کردم که خود ماشین را نبرده و به اثرات صدقه بیشتر پی بردم.
ظهر که شد به فکر بچگیهایم افتادم موقعی که پدرم موتور داشت و وقتی به میدان بار می رفت تا میوه و صیفی جات بخرد خورجین هم می‌گذاشت. من همیشه فکر میکردم حقوق پدرم را که می دهند توی خورجین پر پول می شود با همین فکر بودم که کمی بزرگتر شدم و دیدم حقوق پدرم یکی دو دسته اسکناس است که کمی از آن را در حسابش نگه می دارد باخودم گفتم پس حقوق بابا خیلی کمتر از این حرفهاست.از آن به بعد وقتی چیزی می خواستم بیان نمی‌کردم یادم هست آن موقع هر شبکه تلویزیون را که می زدم عروسک دارا و سارا را تبلیغ می کرد از شما چه پنهان که دلم قنج می رفت با دیدنشان اما یاد حقوق بابا که می افتادم ، درخواستم را بیان نمی‌کردم. گذشت و من کلاس سوم ابتدایی شدم و آن زمان همه ی هم‌کلاسی‌هایم جامدادی دوطبقه داشتند من شاگرد ممتاز شدم مادرم گفت چه چیزی دوست داری که برایت هدیه بخرم؟ می خواستم بگویم دارا و سارا ولی می دانستم خیلی گرانتر از آن جامدادی‌ست پس جامدادی را پشت ویترین مغازه ی لوازم تحریر نزدیک مدرسه نشانش دادم او برایم خرید و کلاس پنجم که شدم دختر دیگری از من دزدید همان موقع خیلی گریه کردم اما بعد باخودم گفتم عیبی ندارد حتما او هم دلش خواسته اما حقوق بابایش کم بوده! از آن به بعد دیگر جامدادی نخریدم و مداد و خودکارم را توی کیفم میگذاشتم.
و اما شب...
همان زمانی که اگر کمی مشوش باشی کافیست که تو را به قهقرا ببرد اینترنت را وصل کردم و وارد تلگرام شدم عکس مخاطبینم را نگاه کردم یکی قشم بود و دیگری شمال،آن یکی شیراز و یکی هم اصفهان و دیگری در کربلا ...
آخ که چقدر دلگیر شدم که دستم به هیچ کدامشان نمی‌رسد به کربلا که رسیدم قلبم آتش گرفت.
اینستاگرام را که دیدم خانه های لوکس ، سفرهای آنچنانی ، لباس های ست زن و شوهری...
به یاد کودکیم افتادم به آن لحظات پر از بخشش و دور از کینه، به دیدن‌ها و خواستن‌ها و مناعت طبعها...
دوباره یاد دو دسته اسکناس افتادم و خورجین خالی بابا، و در حال فعلی همسر فداکاری که صبح می‌رود و شب می‌آید.
.
قناعت ثروتی تمام نشدنیست.
