آفتاب هشتم

نکند منتظرِ مُردنِ مایی آقـــا ...!

۱۳ مطلب در خرداد ۱۳۹۳ ثبت شده است

وقتی دلتنگ میشی
تمام دنیا برات میشه قدر یک روزنه
دنبال یک زاویه می گردی برای آرامش
یک زاویه برای تنها بودن
برای یک دل سیر گریه کردن
برای سکوت ...
شاید این زاویه، کنج اتاقت باشه
...
اما زاویه ی من ، فاصله ی بین درب بهشت تا انیس النفوس هست.
زاویه ای که هیچ وقت برام ، تند نیست...

--------

تصویر:شب نیمه شعبان 93

امام خامنه ای:
1. شبعه باید مدرن ترین شیوه های تبلیغ را برای رساندن پیام حق خود، به دیگران مورد استفاده قرار دهد.
2.در این جنگ نرم ، شما جوانهای دانشجو ، افسران جوان  این جبهه اید...
3. امروز اولویت اصلی کشور مقابله با جنگ نرم دشمن است.
4. در این جنگ نرم وظیفه مجموعه فرهنگی این است که هنر را تمام عیار و با قالبی مناسب به میدان آورد تا اثرگذار شود.
5. دراینجنگ نرم،کافی است هواداران جبهه حق بیدارباشندو بیکار ننشینند چراکه زبان حق همیشه مؤثرتراز زبان باطل است.
6.در تهاجم معنوی ، تهاجم فرهنگی، تهاجم نرم، شما دشمن را در مقابل چشمتان نمی بینید هوشیاری لازم است.

در این کلیپ سعی شده است چگونگی انجام عملیات جنگ نرم  توضیح داده شود.
بازنشر در:

http://www.aparat.com/v/lLz8x

فریم افسران

کاری از فریم افسران

عکس شهید در تصویر-سمت چپ

مادرم میگن : «وقتی دنیا اومدی، اولین جایی که بردمت حرم امام رضا علیه السلام بود. می خواستم تو رو با مولا آشنا کنم. »

این رشته ی دوستی من با مولا هم از اون زمان بافته شده... و از سال 89 این رشته محکم و محکمتر میشه.

این اول زندگی من بوده که برام روایت کردند... اما آخر زندگیمو هر بار وقتی به حرم میرم با چشم خودم دیدم. از پایین پای حضرت که وارد حرم مطهر میشم، چندین تابوت می بینم که اومدن آخرین زیارتشونو بکنن و برن. اول اذن دخول میخونن و وارد حرم میشن... در مقابل درب صحن آزادی (که در عکس هم می بینید) توقف می کنند، بعد وارد حرم میشن... خاک فرشهای حرم مطهر رو روی تابوت می ریزن.... چه حس وحال غریبی دارم الان ...

شاید لفظ آخرین زیارت درست نباشه، چون قطعاً اونها یکبار به زیارت مولا اومدن... البته شاید با معرفت زیارت نکردن...! ولی میدونم این آخرین زیارت اونها نیست.

خود مولا وعده دادند: «هر که مرا در غربتم و دوری مزارم را زیارت کند، روز قیامت در سه جا به فریادش می رسم تا از هول و وحشت آن مکان ها نجاتش دهم؛ هنگامی که نامه های اعمال را می دهند، هنگام صراط و هنگام سنجش اعمال.»

وعده ی مولا حق هست.. پس این آخرین زیارت اونها نیست. ولی آخرین نگاهشون هست به گنبد طلای انیس النفوس.

دارم این مطالبو می نویسم، یک حس هیجان دارم... هم مثبت و هم منفی!

مثبت از این لحاظ که : شاید یکبار از زیاراتی که رفتم مورد قبول واقع شده و مولا رو در اون دنیا زیارت خواهم کرد و او شفیع من خواهد شد. و منفی از این لحاظ که: شاید این آخرین و نگاه و آخرین زیارت من باشه...!

این بیت شعر مدام میاد توی ذهنم:

گرچه با نامه ی بد آمدم اما خدا

چندباری هم به مشهد آمدم

______________

متن و عکس از خودم

وقتی استغاثه ی ما به آسمان نمی رسد

کدامین فریادرس، ناله مان را اجابت کند...جز تو؟

یابن الحسن...

برای ظهورت چه کرده ام، که تقاضای آمدنت را کنم؟

برای آمدنت اما...

کدامین در را باید کوفت؟

کدامین راه را باید رفت؟

ای کاش روز میلادت مقارن با روز قیامت باشد

خوابــ به چشمان ترَم حـــرام...!

دستهایم را دخیل ضریح انیس النفوس می کنم...

أینَ مُعِزَ الاولیاء ؟

أینَ الطالبُ بِدَمِ المَقتول بِکَربلاء؟

مولایم

به دادم برس...!

_______________

عکس: درب نزدیک به ضریح مطهر حرم امام رضا علیه السلام//دیروز عصر

گاه که دلگیر می شوم از روزگار

گاه که دلگیریم را بازگو می کنم

گاه که فوران می کند این مشکلات مذاب

از درون قلب کوچکم...

دلم فقط سکوت می خواهد..

آرزو دارم..

وقتی دلتنگ می شوم

کسی برایم بالای منبر نرود

همین پایینِ منبر...

کنارم بنشیند

من زبان باشم

وَ

او...

گوش

همیــــن...!

---------------

حال و روزم شده مثل این گلبرگ های باران خورده

گاهی انسان غرق در مشکلات و ناکامی ها میشه، طبیعتاً دنبال یک راهی برای باز شدن گره کارش هست. اندوه دل رو با هر راهی میخواد برطرف کنه... شاید شده باشه که به هر دری می زنید به هر راهی می رید... شادترین تفریحات رو انجام می دید اما می بینید به هیچ چیزی نمی رسید که هیچ، دلتون بیشتر می گیره. شاید حال و روز من این باشه. دیشب به دنبال یک راه تازه برای پایان دادن به اندوهم بودم؛ ویا اینکه حداقل کمی از بار مشکلاتم بکاهم. نهج البلاغه رو باز کردم و ورق می زدم. موضوعات رو رد می کردم تا رسیدم به نامه ی 31 نهج البلاغه که دقیقاً مولا همان چیزی را گفته بود که من به دنبالش می گشتم. حقیقتاً به داشتن همچین سرور و مولایی به خود می بالم.

نامه 31 نهج البلاغه بدین شرح است:

«شرائط اجابت دعا و از گنجینه هاى رحمت او چیزهایى را درخواست کن که جز او کسى نمى تواند عطا کند، مانند عمر بیشتر، تندرستى بدن، و گشایش در روزى، سپس خداوند کلیدهاى گنجینه هاى خود را در دست تو قرار داده که به تو اجازه دعا کردن فرمود، پس هرگاه اراده کردى مى توانى با دعا، درهاى نعمت خدا را بگشایى، تا باران رحمت الهى بر تو ببارد. هرگز از تاخیر اجابت دعا ناامید مباش، زیرا بخشش الهى باندازه نیت است، گاه، در اجابت دعا تاخیر مى شود تا پاداش درخواست کننده بیشتر و جزاى آرزومند کامل تر شود، گاهى درخواست مى کنى اما پاسخ داده نمى شود، زیرا بهتر از آنچه خواستى به زودى یا در وقت مشخص، به تو خواهد بخشید، یا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستى، دعا به اجابت نمى رسد، زیرا چه بسا خواسته هایى دارى که اگر داده شود مایه هلاکت دین تو خواهد بود، پس خواسته هاى تو بگونه اى باشد که جمال و زیبایى تو را تامین، و رنج و سختى را از تو دور کند، پس نه مال دنیا براى تو پایدار، و نه تو براى مال دنیا باقى خواهى ماند.»

وهمچنین می فرمایند:

«به یقین بدان که تو به همه آرزوهاى خود نخواهى رسید، و تا زمان مرگ بیشتر زندگى نخواهى کرد، و بر راه کسى مى روى که پیش از تو مى رفت، پس در به دست آوردن دنیا آرام باش، و در مصرف آنچه به دست آوردى نیکو عمل کن، زیرا چه بسا تلاش بى اندازه براى دنیا که به تاراج رفتن اموال کشانده شد. پس هر تلاشگرى به روزى دلخواه نخواهد رسید، و هر مداراکننده اى محروم نخواهد شد، نفس خود را از هرگونه پستى بازدار، هر چند تو را به اهدافت رساند، زیرا نمى توانى باندازه آبرویى که از دست مى دهى بهایى به دست آورى، برده دیگرى مباش، که خدا تو را آزاد آفرید، آن نیک که جز با شر به دست نیاید نیکى نیست، و آن راحتى که با سختى هاى فراوان به دست آید، آسایش نخواهد بود. بپرهیز از آنکه مرکب طمع ورزى تو را به سوى هلاکت به پیش راند، و اگر توانستى که بین تو و خدا صاحب نعمتى قرار نگیرد، چنین باش، زیرا تو، روزى خود را دریافت مى کنى، و سهم خود برمى دارى، و مقدار اندکى که از طرف خداى سبحان به دست مى آورى، بزرگ و گرامى تر از فراوانى است که از دست بندگان دریافت مى دارى، گرچه همه از طرف خداست.آنچه با سکوت از دست مى دهى آسان تر از آن است که با سخن از دست برود، چرا که نگهدارى آنچه در مشک است با محکم بستن دهانه آن امکان پذیر است، و نگهدارى آنچه که در دست دارى، پیش من بهتر است از آنکه چیزى از دیگرى بخواهى و تلخى ناامیدى بهتر است از درخواست کردن از مردم است»

 

پاهایت برهنه ات را روی سنگفرشهای داغ .. می گذاری...!

خسته ای .. لبانت از تشنگی ترک برداشته اند.. می رسی به سقاخانه..

یک جرعه آب ...

سرت را کمی که بالا می آوری تا آب را بنوشی.. چشمت به گلدسته ها می افتد

چقدر گوارا بود.. سلام بر لبان تشنه ات "یاحسین(علیه السلام) "

گلدسته ها آسمان هفتم را خط می کشند..

قدم می کشند آرام آرام .. از سیاهی خاک تا سپیدی افلاک

ستاره ها بر مدار گنبد می درخشند، قطره های عرق اما می درخشد بر پیشانی ات

با بالهای گسترده ی فرشتگان، می رسی در محضر یار...

ملائک به حضورت مباهات می کنند...

"اُدخُلوها بِسَلامٍ آمنین"

متن و عکس از خودم/حرم رضوی-میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام

امروز روز ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام ، به زیارت امام رضا علیه السلام رفتم. امام خب به در بسته خوردم... در حال نظافت حرم مطهر بودند. دلم شکست..

همه روز روزه بودن،‌ همه شب نماز کردن

همه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن

ز مدینه تا به کعبه، سر و پا برهنه رفتن

دو لب از برای لبیک، به وظیفه باز کردن

به مساجد و معابر، همه اعتکاف جستن

ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

شب جمعه‌ها نخفتن،‌ به خدای راز گفتن

ز وجود بی نیازش، طلب نیاز کردن

به خدا که هیچ کس را، ثمر آنقدر نباشد

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن

 

                                                                                                                    "علامه شیخ بهایی" // عکس از خودم

گاهی در بین مردم دیده میشه که در مقابل ضریح ائمه معضصومین علیهم السلام سجده می کنند. برام جای سوال بود که این کار از لحاظ شرعی چه حکمی داره. آیا دین همچین کاری رو می پسنده؟ که خوشبختانه پاسخ این سوالمو در کتاب آداب زیارت پیدا کردم.

سجده کردن در برابر ضریح چه حکمی دارد؟

سجده کردن به عنوان عبادت و بندگی، فقط در مقابل خدا ممکن است؛ زیرا سجده نهایت خضوع است و مختص کسی است که در نهایت کبریا و عظمت باشد. اگر سجده برای غیر خدا باشد، معصیت و حرام است، با این حال اگر سجده برای شکر و خضوع در برابر خدا باشد، مانند سجده ملائکه برآدم علیه السلام و برادران یوسف علیه السلام بدون اشکال است. سید کاظم یزدی سجده ی برخی از مردم نزد قبر ائمه معصوم علیهم السلام را اشکال می داند، مگر آنکه قصد آنان «سجده ی شکر باشدکه موفق به زیارت شده اند.»

به فتوای برخی فقها چنین سجده شکری «اجر هم دارد.» امام خمینی در اینباره می نویسد: «سجده کردن برای غیر خداوند متعال حرام است و بعضی از مردم عوام که مقابل قبر امامان علیهم السلام پیشانی را به زمین می گذارند ، اگر برای شکر خداوند باشد، اشکالی ندرد؛ وگرنه حرام است.» .البته این سجده نباید به گونه ای باشد که در نظر سایر مردم ، برای امام جلوه کند.

منبع: آداب زیارت/نوشته : محمدباقر پورامینی

برگرفته شده از صدای نور