خطبه حضرت زینب(س)
خطبه حضرت زینب(س)
ای زاده معاویه! اگرچه شداید و پیشامدها وفشار روزگار مرا در شرایطی قرار
داد که مجبور شدم با تو حرف بزنم ، اما تورا کوچکتر از آن مقام ظاهری ات
می بینم و تورا بسیار توبیخ و سرزنش می کنم.چگونه سزنش نکنم بااینکه
چشمها در فراغ دوستان ، گریان، و دلها در فراغ عزیزان ، سوزان است.
آه ! چه شگفت انگیز است که مردان بزرگ حزب خدا به دست حزب شیطان
، آن بردگان آزاد شده کشته شوند. همین دستهای شماست که به خون ما
خاندان (پیامبر) آغشته شده است و دهانتان از گوشت ما پر گردیده است.
ای پسر سفیان ! اگرچه تو امروز کشتار و اسارت ما را غنیمت شمرده ای و
به آن می بالی ، اما طولی نمی کشد که مجبور می گردی غرامت و تاوان
آن را پس بدهی، و آن روزی است که آنچه از پیش فرستاده ای خواهی
یافت«و خداوند هرگز به بندگان خود ستم نمی ورزد .» (حج/10).
ما از بیدادگری های تو، به پیشگاه او شکایت می بریم او تنها پناهگاه وامید
ماست. پس هر مکری که می توانی بساز و هر تلاشی که می توانی
انجام بده؛ ولی بدان به خدا سوگند ! هرگز توان آن را نداری که وحی مارا
نابودسازی و دوره مارا پایان رسانی و نمی توانی ننگ و عار اعمالت را از
دامن بزدایی .
ای یزید ! بدان که عقلت ضعیف و ایام حکومتت اندک و اجتماعت رو به
پراکندگی و پریشانی است. روزی خواهد رسید که منادی ندا خواهد کرد:
آگاه باشیدکه لعنت خدا بر ستمکاران باد . پس حمد و سپاس از آن خدای
جهانیان است که اول کار ما را خوشبختی و مغفرت و پایان آن را شهادت
و رحمت قرار داد .
ظهور نزدیک است...
اگر بخواهیم
- ۹۱/۱۰/۱۵