مادرت را ببوس...

مرحوم حاج اسماعیل دولابی می فرمود: 

مادرت را ببوس، پایش را ببوس، تا به گریه بیافتد، وقتی گریه افتاد، خودت هم به گریه می افتی، آن وقت کارت روی غلتک می افتد و همه درهایی را که به روی خود بسته ای، خدا باز می کند.این که فرمود بهشت زیر پای مادر است یعنی تواضع کن. نکند حق انها را تضییع کنی که راهت بسته می شود، اگر زنده اند یا مرده، هر طور که می توانی انها را از خودت راضی کن. مادرتان را ببوسید، به پای او بوسه بزنید. وقتی دل انها از شما راضی و شاد شود، از ته دل دعایتان می کند و این در سیر شما بسیار مؤثر است.

(مادر یعنی به تعداد همه روزهای گذشته تو، صبوری!

مادر یعنی به تعداد همه روزهای اینده تو، دلواپسی!

مادر یعنی به تعداد آرامش همه خوابهای کودکانه تو، بیداری!.

مادر یعنی بهانه بوسیدن خستگی دستهایی که عمری به پای بالیدن تو چروک شد!مادر یعنی بهانه در آغوش کشیدن زنی که نوازشگر همه سالهای دلتنگی تو بود!

مادر یعنی باز هم بهانه مادر گرفتن… )