بارون

بیشترین خاطرات من با بارونه! بیشتر از آدما باهاش خاطره دارم. هر وقت بارون میاد نمی‌تونم توی خونه بمونم. حتماً باید قدم بزنم و ریه‌هامو پر از اکسیژن کنم.

اماااا بیشترین خاطره‌ام قدم زدن زیر بارون تا رسیدن به حرم مطهر هست.
نمی‌تونم حسمو بگم، ولی مطمئنم توی این دنیا نیستم، روی ابرهام.
الهی این حسو بارها تجربه کنید.
امروز هوا شدیداً دونفره بود، من و امام رضا جان💕

تصویر به وقت ۲۷ اسفند ۱۳۹۶، آخرین زیارت من در سال۹۶
ولاتجعلنی آخرالعهد منی لزیارتکم

سختی

هیچ وقت خوردن یک چای اینقدر بهم نچسبیده بود، خدایا شکرت که توی این سختی ما رو تنها نذاشتی و نمیذاری، خدایا شکرت که نشستیم توی خونمون و بالاخره آرامش و آسایش بهمون رسید.
خدا رو شکر که توی این سختی از وسط نصف نشدیم :))
خداروشکر به خاطر داشتن امامی که از پدر مهربانتر و از برادر برام دلسوزتره 💕

فراز و نشیب

برداشت اول:

مادرم همیشه میگفتن زندگی پستی و بلندی زیاد داره، خوشی داره ناخوشی میاد ولی باید ساخت. اگه زمانه با تو نساخت تو باهاش بساز ! منم همیشه گوش میدادم به حرفاشون. ولی همیشه این سوالو داشتم برای منی که همیشه مسائلو آسون می‌گیرم چی میتونه انقدر سخت باشه که مجبور بشم باهاش بسازم تا اینکه خودم شدم خانومِ خونه.

مثلا تا قبل ازدواجم خیلی رویاها و برنامه ها داشتم. از گل و گلدون گرفته تا خونه تکونی قبل عید.

اول از گل بگم براتون بعد خونه تکونی :)

همیشه توی ذهنم این بود از گلهای خونه پدری هر کدوم یک قلمه میارم توی شیشه میذارم و بعد روزها رو میشمرم تا ریشه بدن ،بعد تراسمو پر گل میکنم از حسن یوسف گرفته تا قاشقی،از کاکتوس تا پرنده‌ی بهشتی.

اما گلها توی خونه‌ی من دووم نیاوردن چون خونه ام آفتابگیر نیست و یکی یکی پژمرده شدن و من مجبور شدم برگردونم خونه‌ی بابا و الان سرحال شدند و نیمه ی اول سال که شد دوباره بیارمشون چون صبح و عصر یکم آفتاب می‌تابه و واقعا منتظر بهار موندم.

برداشت دوم:

اوایل بهمن بود که به مامانم گفتم میخوام خونه تکونی کنم مامان گفتن نه الان خیلی زوده اسفند کاراتو شروع کن اول از آشپزخونه . منم روزها رو شمردم تا بشه اسفند.

برداشت سوم:

صاحبخونه زنگ زد و گفت من خونه رو فروختم تا ۱۵اسفند خونه پیدا کنید.

برداشت چهارم:

یک خونه پر از کارتن لوازم خونه و پرده های شسته‌ی نصب نشده و تراسی که هیچ وقت رنگ گل ندید و دلی که آرزوی خونه تکونی بهش موند و سرپناهی که فروخته شد و قیمتهای سرسام‌آور اجاره‌ی خونه! و مایی که در به در دنبال خونه‌ایم ....

برداشت آخر:

این منم کسی که داره با روزگارش میسازه!

فردا میرم حرم،خونه ندارم مولا رو که دارم :')

مهمانیِ نذری

امروز برای اولین بار در عمرم مهمان داشتم، باید اعتراف کنم در خانه‌ی پدری هیچ کاری نمی‌کردم :|

و من باید اولین تجربه ام را با ۳۳ مهمان شروع می‌کردم ، چشمتان روز بد نبیند ۱۲ ساعت متوالی حتی ننشستم مگر در تشهد و سلام  نماز و سر سفره‌ی شام :|

من امروز غذایم را به نیت حضرت زهرا سلام الله علیها درست کردم و نذر بانو کردم راستش تهِ دلم ترس داشتم که خراب کنم یا غذا کم بیاید یا خیلی زیاد بیاید ! خلاصه اینکه مهمانها آمدند و به محض خوردن همه تعریف و تمجید کردند مخصوصاً یک عده معدود پسرانِ بدغذا که تهِ سرریز را هم بالا آوردن:))

و البته اینم بگم که کمی ذرت بوداده قبل غذا درست کردم که ۱۴ نفر اول همه را خوردند و من مجبور شدم دوباره درست کنم :/

خلاصه اینکه به مدد و عنایت بانو مهمانی به خوبی و خوشی تمام شد و کمی غذا در حد خودم باقی ماند که فردا به حسابش میرسم.

چه خوبه که آدم یواشکی با مادرش حرف بزنه و ازش کمک بخواد، خداروشکر که دارمت.

بمونی برام، ازم نگیرنت :)