۹روز دیگه ، شش ماهش میشه.
وقتی بغلش می کنم دست و کف پاش رو می بوسم.
تپل شده ، قب قب درآورده...بوس کردم گلوشو...خیلی ناز بود...خیلی شیرین... نگاه کردم دیدم گلوش قرمز شد
اولین بار که اسم این کتاب رو می شنیدم
فکر کنم در وبلاگ g-hakim.blog.ir تعریف کتاب رو خوندم.از همون موقع به دنبال این کتاب گشتم.
از اون سر شهر تا این سر شهر...از شرق کشور تا جنوب کشوراما انگار قحطی این کتاب اومده بود
25اسفند94:
حضرت آقا - حرف رفتن -تلخترین روزاین سه کلمه خاطره ی روز 25 اسفند 94 من است.
دلم برای معراج تنگ شده است، به خاطراتم رجوع کردم. آخر شبها چند کلمه ی کلیدی از آن روز را می نوشتم.
تلخ ترین روز معراج، صبحی بود که یکی از دوستان بخشی از سخنان حضرت آقا را خواند...
چه روز و شبی بود!
اشک چشممان خشک نشد!
آخر شب که معراج خلوت شد رفتیم کنار ضریح...
شهدا را به مادرمان حضرت زهرا سلام الله علیها قسم دادیم که یک تار مو از سر حضرت آقایمان کم نشود...
حرف رفتن نزن ای یار دلم می شکند
گر نباشی تو علمدار ، علم می شکند
پ.ن)
یکی از حاجاتتون سلامتی و طول عمر معظم له باشه.
خسیس نباشید برای بقیه از جمله حقیر هم دعا کنید.
من تو را حس می کنم
با قلبم..
به نگاهت ایمان دارم
همین که من را می بینی
حواست به من هست...
کافی ستـــ...
راستش شرمنده ات هستم
که هنوز تو را نشناخته ام!
که اوج رأفتت را دیر دیدم...
ببخش اگر چشمانم بینا نیست
ببخش اگر قلبم گیرای معنویتت نیست
آن روز را یادم هست
زائرت را فرستادی
تا کفشهایش را پایم کند
تا روی سنگفرش های سرد سرما نخورم!
من از دنیا چه می خواهم؟
همین که گاهی، نگاهی
وقتی همه جا از غزل من سخنی هست
یعنی همه جا تو، همه جا تو، همه جا تو
پاسخ بده از این همه مخلوق چرا من؟
تا شرح دهم از همه ی خلق چرا تو؟
عکس: 9 فروردین95
پ.ن)
1. توفیق اجباری بود که چندین روز توفیق حضور در حرم مطهر داشتم
حالا انگار تا پنجشنبه جان می دهم!
2. اینستاگرام بیشتر عکس می ذارم. ( نام کاربری من : _emtedad_ )
امروز از یک گره کور زندگیم آه از نهادم برآمد ... آیاتی که پس از باز کردن قرآن برایم آمد.
فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا رَکِبَا فِی السَّفِینَةِ خَرَقَهَا قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا إِمْرًا﴿۷۱﴾
قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا﴿۷۲﴾
قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِمَا نَسِیتُ وَلَا تُرْهِقْنِی مِنْ أَمْرِی عُسْرًا﴿۷۳﴾
پس رهسپار گردیدند تا وقتى که سوار کشتى شدند [وى] آن را سوراخ کرد [موسى]
گفت آیا کشتى را سوراخ کردى تا سرنشینانش را غرق کنى واقعا به کار ناروایى
مبادرت ورزیدى(۷۱)
گفت آیا نگفتم که تو هرگز نمى توانى همپاى من صبر کنى(۷۲)
[موسى] گفت به سبب آنچه فراموش کردم مرا مؤاخذه مکن و در کارم بر من سخت مگیر(۷۳)
پ.ن)
ای خدا...
مرا مواخذه نکن :"(
- بچه که بودم
معلم حسابان همیشه
پایین برگه ی امتحان
دو سوال سخت می داد
که نمره ی اضافه داشت!
یادم هست همیشه
حل می کردم...
- نمرات پایانی را که می خواند گفت:
رضوی: 40 از 20
یادم هست که
خیلی تشویق شدم!
- مدتی هست که خدا
دو سوال سخت پایان برگه ام نوشته است
اما بحث اعداد و ارقام نیست!
روی کاغذ نمی شود نوشت
حل کرد!
- چندین بار هست
که توانسته ام
با موفقیت بگذرانم!
اما...
احساس می کنم...
دیـــــگر تـــــوان ندارم!
التمــــــاس دعـــــا
