- ۲۴ فروردين ۹۳ ، ۰۶:۳۸
- ۱۷ نظر
روز "سرد و آرام" فناوری هستهای
دولت نهم هنوز ۹ ماهه نشده بود. با توجه به آنچه بر سر پرونده، تاسیسات و دانشمندان هسته ای کشور آمده بود، انتظارها از دولت نوپا چندان زیاد نبود. این بود که وقتی گفته شد در فروردین ماه خبری خوش از جهش هسته ای ایران در راه است، اغلب ناظران سیاسی باور نمی کردند که این خبر "دستیابی ایران به فناوری غنی سازی اورانیوم و راه اندازی یک زنجیره کامل غنی سازی در نطنز" باشد. این مژده در ۲۰ فرودین ۸۵ دل همه ایرانیان را شاد کرد و یک سال بعد با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، تلاش های افتخارآمیز دانشمندان جوان ایران اسلامی برای همیشه در تاریخ ثبت شد و این روز، «روز ملی فناوری هسته ای» نام گرفت. پس از آن بود که هر ساله، مراسم جشنی در این روز برگزار می شد، و بهانهای شد برای رونمایی از دستاوردهای هستهای کشورمان.
به عنوان نمونه در سومین جشن ملی فناوری هستهای از دو دستاورد بسته بندی سوخت و آماده کردن سوخت برای قرار گرفتن در رآکتورها و آزمایش ٢ نوع سانتریفیوژ جدید با ظرفیت چند برابر رونمایی شد. یک سال بعد و در چهارمین جشن ملی فناوری هستهای در ۲۰ فروردین ۸۹ از اولین نمونه سوخت مجازی رآکتور تهران (میله سوختی مجازی) و نمونه اول نسل سوم سانتریفیوژها رونمائی شد. تولید دی اکسید اورانیوم طبیعی با خلوص هستهای به عنوان خوراک نیروگاه آب سنگین اراک، رادیو داروی، ۶۴CU-ATSM، ساخت دستگاه طیف سنج جرمی چهار قطبی، استقرار همزمان سامانههای پرتودهی در دو استان کشور، تولید ژنراتور رادیو دارویی گالیوم-۶۸ / ژرمانیوم – ۶۸ برای اولین بار در آسیا، تولید ایزوتوپهای پایدار در مجتمع آب سنگین اراک و ساخت اولین شتابگر الکترواستاتیک ۲۰۰KeV در ایران هم دستاوردهای جدیدی بودند که در پنجمین جشن روز ملی فناوری هستهای در سال ۹۰ رونمایی شد.
و این روند همچنان ادامه داشت تا مردم نتایج ایستادگی و مقاومت خود در مقابل دشمن و حمایت از توان شگرف دانشمندانشان را به عینه ببیند و قوت و امیدشان چندین برابر شود.
اما انگار سرنوشت هشتمین جشن روز ملی فناوری هستهای متفاوت است و خلاف سالهای گذشته خبری از جشن احتمالی این روز و لحظهشماری برای رونمایی از دستاوردهای جدید دانشمندان نبوده است. گویا تمایل چندانی برای پرداختن به این روز ملی که اتفاقاً همزمان با مذاکرات هسته ای وین هم شده است، وجود ندارد.