حکایت یک منتظر

حضرت داود(ع) در حال عبور از بیابانی، مورچه ای را دید که مرتب کارش این است که از تپه ای خاک بردارد و در جایی دیگر بریزد ، از خداوند خواست تا راز کار اگاه شود.

مورچه به سخن درآمد: معشوقی دارم که شرط وصل خود را آوردن تمام این خاکهای آن تپه در این محل قرار داده است. حضرت فرمود: با این جثه ی کوچک تو ، تا کی می توانی خاک های این تپه بزرگ را به محل مورد نظر منتقل کنی؟ آیا عمر تو کفایت خواهد کرد؟

مورچه گفت: همه اینها را می دانم و می دانم که عمرم کفایت نخواهد کرد ، ولی خوشم که اگر در این کار بمیرم به عشق محبوبم و در راه رسیدن به او مرده ام.

امام صادق (ع) می فرمایند:

« هرکس بمیرد و در حالی که منتظر این امر فرج باشد همانند کسی است که با حضرت قائم (عج) و در خفیه اش بوده باشد.»

ظهور نزدیک است،اگر بخواهیم