افراط و تفریط

جدای همه ی این هیاهوی انتخابات و از یه طرف امتحانات دانشگاه که تا گلو رفتیم زیر بار این امتحانات... گاهی خیلی درگیر یه مسائلی میشم که اصلا ذهنمو داغون میکنه، خیلی بهش فکر می کنم ولی می بینم کمتر نتیجه می گیرم.

راستش الان هم سرم درد میکنه از بس فکر کردم. نمیدونم چرا بعضی از ما عادت کردیم افراط و تفریط می کنیم توی کارامون. طبق این حدیث از امام علی(ع)

«هَلَکَ فِىَّ رَجُلانِ مُحِبٌّ غال وَ مُبْغِضٌ قال.»

دو تن به خاطر من هلاک شدند: دوستى که اندازه نگاه نداشت و دشمنى که بغض ـ مرا ـ در دل کاشت.

از قدیم گفتن اندازه نگهدار که اندازه نکوست... بگذریم. توی یه سایتی گفتم این برهنه کردن در مراسم عزاداری اون در حرم حضرت زینب(س) کار درستی نیست،بی حرمتیست... همه چی خوندن مارو... تا جایی که حتی گفتن مثل اینایی هستی که پشت جبهه از بچه های خط مقدم ایراد می گرفتن هستی! حالا چه ربطی داشت به حرف من خودشون هم نفهمیدن! (راستشو بخواین دلم هم شکست چون ما خانواده ی ...ولی به روشون نیاوردم )  خلاصه ما رو به باد حرفهای مگو گرفتن! فکر کردن مثلا من از اون ادما هستم که بگم تسلیم شما راست میگی!

بهرحال کاش ما رسالت اباعبدالله الحسین(ع) رو درک کنیم، ایشون قبل اینکه عزادار بخوان ، رهرو می خوان