آمدم ای شاها، پناهم بده

اجازه برای ورود به حریم حرم، نوعی رعایت ادب و نیز احترام گذاشتن تلقی می شود. اذن ورود زمینه ی درونی و قلبی برای زائر فراهم می کند تا با امادگی و حضور قلب، از حضور در حرم و الطاف الهی عطاشده به زائران بهره مند شود. شهید اول ضمن تأکید بر ایستادن زائر بر درگاه حرم، این جمله را یاداور می شود، که ترجمه ی آن این است: (زائر کنار در حرم بایستد و دعا کند و اذن بطلبد.

اگر در دل خود خشوعی احساس کرد و رقت قلب حاصل شد وارد شود. وگرنه بهتر است که برای ورود، زمان دیگری انتخاب کند که رقت قلب و خشوع حاصل شود؛ زیرا غرض مهمتر از ورود به حرم، حضور قلب است تا انسان از رحمت خدا بهره مند شود.اذن طلبی برای ورود به حرم را می توان از آیه ی یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَن یُؤْذَنَ لَکُمْ نیز استناد کرد.

در این آیه، مومنان از ورود بی اذن به خانه ی پیامبر نهی شده اند؛ البته این آیه آستان معصومان علیهم السلام را نیز شامل می شود.

منبع: کتاب آداب زیارت

عکس: روز شهادت امام جوادالائمه علیه السلام