تفأل به قرآن

امروز از یک گره کور زندگیم آه از نهادم برآمد ... آیاتی که پس از باز کردن قرآن برایم آمد.

فَانطَلَقَا حَتَّى إِذَا رَکِبَا فِی السَّفِینَةِ خَرَقَهَا قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا إِمْرًا﴿۷۱﴾

قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا﴿۷۲﴾

قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِمَا نَسِیتُ وَلَا تُرْهِقْنِی مِنْ أَمْرِی عُسْرًا﴿۷۳﴾

پس رهسپار گردیدند تا وقتى که سوار کشتى شدند [وى] آن را سوراخ کرد [موسى] گفت آیا کشتى را سوراخ کردى تا سرنشینانش را غرق کنى واقعا به کار ناروایى مبادرت ورزیدى(۷۱)

گفت آیا نگفتم که تو هرگز نمى‏ توانى همپاى من صبر کنى(۷۲)

[موسى] گفت به سبب آنچه فراموش کردم مرا مؤاخذه مکن و در کارم بر من سخت مگیر(۷۳)

پ.ن)

ای خدا...

مرا مواخذه نکن :"(