احساس

خداوند زن را سرشار از احساس قرار داده،  اما همین زن می‌تواند سختترین لحظات را سپری کند غم مادر ، پدر ، برادر را ببیند و در یک روز داغ برادرها و برادرزاده‌ها و فرزندانش را...
نمی‌دانم اگر ما زنها در عقاید و باورمان مادرمان حضرت زهرا و زینب سلام الله علیهما را نداشتیم چه کار می‌کردیم؟
مثلا اگر سر بریده‌ی عزیزمان را جلوی ما بگذارند به دامان چه کسی پناه ببریم؟ یا میوه‌ی عمرمان فقط قدر یک قنداق نوزاد به خانه برگردد یا همسرمان دیگر برنگردد!!!
من مادر نیستم، اما خواهر هستم و همسر نیز...
گاهی در تنهاییم فکر می‌کنم اگر من جای فلانی بودم چطور می‌توانستم استخوانهای شکسته‌ی برادرم را... وای نه!
یا نیافتن اثری از همسرم... خدا نکند!
با اینکه خودم را ناتوان از حتی تصور این اتفاق می‌دانم اما معتقدم سر بزنگاه این خداست که در بانو زینب سلام الله علیها تجلی پیدا می‌کند و گوهر صبر را به او می‌بخشد.
خدایا از تو ممنونم که به ما زینب دادی چرا که درد و احساس یک زن را تنها اوست که می‌فهمد...


پ.ن)
حال من بعد از خواندن صفحه ی خواهر عزیز،همسرشهیدبلباسی